HERKES KENDİ SINIFINDA OLMALI

Hayatta ailemizin haricinde,  kendimizce  sonradan  edindiğimiz , onlarıda  kendi  hayatlarımızda 2. ailemiz olarak kabul ettiklerimiz vardır.

mesela ;

taa...   okul yıllarında başlayan  arkadaşlıklarımız  ,   yada ; aynı apartmanda 30 yıl yaşamış  komşularımız , yada  hayatın herhangi bir bölümünde  çarpışmış ,  kaynaşmış , o kaynaşma bu kaynaşma yıllar yılı aralıksız devam etmiş nice dostluklarla  kurduğumuz  2. aile  yerine koyduklarımız   vardır.

onlara o kadar güvenirizki  , gerçek anne babamız  neyse onlar da aynıdır , gerçek  kardeşlerimiz neyse  onlarda aynıdır ,  çünki biz onları ailemiz gibi benimsemişizdir.

onlarada ailemiz gibi inanıp  , güvenmişizdir.  hatta bazen o kadar ileriye giderizki , derizki "Allah korusun anneme yada babama birşey olsa iyiki hayatımda varlar "

işte böyle birşey yok - MUŞ ! !   bende yeni öğrendim .

bu hayat genç yaşlı demiyor , her adımda yeni şeyler öğretiyor , tabii öğrenmesini bilene ....

" hiç kimse öz aileniz  gibi  değildir olamaz "

herkesi sınıfına göre ayırmayı bilmek lazım.

arkadaş arkadaştır. kardeşim gibi denilmez  

yoksa  bir gün  ,

gerçeklerle karşılaştığınızda  " nasıl yapar kardeş gibiydik " dersiniz.

komşunuz ayşe hanım ,ayşe hanım  olarak kalsın. " annem gibidir " demeyin.

komşunuz  ahmet  bey ,ahmet bey  olarak kalsın  " babam gibidir " demeyin.

herkesi sınıfına göre ayırır , yüreğinizde  ona uygun yer açarsanız  

hayat sizi şaşırtamaz da  , üzemezde .

aile olmanın verdiği garantili " BAĞLARI "  hiç kimse veremez.

aile demek ;  sizi her halinizle kabul edendir.

aile demek ;  sizi her halinizle affedebilendir .

siz çocuğu kabahat yaptı diye terkeden anne baba gördünüzmü ? 

ben diyorumki ;

istediğinizi , istediğiniz  kadar   çok sevin 

istediğinize, istediğiniz  kadar  çok inanın 

istediğinize , istediğiniz kadar çok güvenin 

ammaaaaa 

herkesi  kendi sınıfına  koyun

şaşırmamak için

üzülmemek için